Cannelloni mięsne z brokułem i groszkiem

Nieśmiały groszek króluje w cannelloni :)
 

Dryń. Dryyyń! Drrrrrryyyyyyńńńńń! Dryń, dryń, dryń, dryyyyyyyyyyyyyyń!!!Przeraźliwy dźwięk wrzeszczącego telefonu wyrwał mnie nieprzyjemnie z objęć Morfeusza. 

- Czego!!!?... - wdzięcznie powitałam rozmówcę.

- A co ty jeszcze śpisz? - dziwi się rozbrajająco Pan Mąż.

- Spałam... W końcu resztki urlopu jeszcze mam. Kto mi zabroni spać do 11? - mój głos nabrał delikatnie krwiożerczego tonu.

- Nooooo ten tego... - zawahał się małżonek. - No bo dzwonię, żeby się upewnić, że pamiętasz! - po chwili roztropnie zmienił temat.

- ... - myśli rozbiegły mi się w głowie niby hasające zające po łące - No pewnie, że pamiętam! - symuluję, wewnętrznie panikując: O czym? [orzeszku...] O czym??? Urodziny? Rocznica? Teścia wizyta???

- To dobrze - ucieszył się radośnie Pan Mąż. - Bo już tak dawno nie było go u nas - pożaliła się moja druga połówka.
 
Czyżby jednak teść [orzeszku!!!]??? - oficjalnie weszłam w stan podwyższonej paniki. Mieszkanie nieodkurzone, pranie odłogiem w koszu leży, gary w zlewie leżą, ja w nieposłanym łóżku też leżę do towarzystwa. Ratunku!!!

- A tak w ogóle to dzwonię, żeby zapytać czy chcesz żebym kupił wino po drodze z pracy - Pan Mąż w końcu przeszedł do konkretów.

Wino? Po kiego grzyba teściowi wino potrzebne??? Przecież z trunków preferuje piwo... - wewnętrznie debatuję.

- No bo do tego Twojego cannelloni to bym z chęcią toast wzniósł lampką czerwonego - dyplomatycznie chwali moje kulinarne wyczyny wiecznie głodny Pan Mąż.

Aaaaaahhhhh... Uffffff... Z ulgą doznałam oświecenia pamięciowego. Nie o wizytę teścia jednak małżonkowi chodziło, tylko o posiłek obiadowy w godzinach popołudniowych. Cannelloni się zobowiązałam w dniu poprzednim zrobić, po licznych mężowskich perswazjach, zachętach, podszeptach i namowach.

Nie to, że wzbraniam się przed Pana Męża karmieniem, ale moje popisowe cannelloni do najszybszych w przygotowaniu nie należy. Trzeba farsz pokroić i wyrobić, rury makaronu spreparować i nadziać, sos ugotować, odpowiedni czas przy piekarniku wyczekać dla zapieczenia całości. Pracochłonność w pigułce! A współczesna kobieta pracująca na skomplikowane potrawy zwykle alergię miewa - to fakt niezaprzeczalny.

No ale słowo się rzekło. Pan Mąż obiecanego posiłku nie odpuści, no to Pani Żona zrobić musi.

Naprędce żegnam się z rozmarzonym myśleniem o obiedzie małżonkiem i pędzę lecę do kuchni w poszukiwaniu składników. Mięso mielone jest! - z przepaści zamrażarki wyciągam skuty lodem kawał nieokreślonego kształtu. Brokuł obecny! - lodówka wypluła z siebie całą głowę zielonego warzywa. Makaron odnaleziony! - przepaście szafek kuchennych oddały rurkowaty skarb w moje ręce. Czego mi tu jeszcze brakuje... Hmmm... A groszek? Gdzie jest groszek???

Kto wziął groszek [orzeszku!!!]??? - zaczynam w panice rzucać kalumnie na pozostałych członków domowego ogniska [czytaj: kogo?co? - Pana Męża]. Ah... Jest i groszek. Schował się za kukurydzą. Nieśmiały jakiś. A przecież on nasz rodzimy, z Polskich Kujaw pochodzący, tupetu nie powinno mu brakować, żeby z powodzeniem konkurować z kukurydzą pochodzącą z ciepłych Węgier. W końcu w najlepszej dla niego strefie klimatycznej uprawiany jest!

Szast prast i po kilku godzinach wytężonej, ale owocnej harówki w kuchni, dochodzi do siebie w piekarniku cannelloni mięsne z brokułem i groszkiem po beszamelem. 

Zmęczona, spocona, zmechrana [klimatyzacja w mojej mikroskopijnej kuchni letnią porą jakoś tak szwankuje...], ale szczęśliwa uczynionym obiadem, czekam niecierpliwie aż Pan Mąż wkroczy po pracy w progi mieszkania. 

I tak całkiem mimochodem, zupełnie niechcący, całkiem przypadkiem i w ogóle bez głębszego znaczenia [sarkazmem ociekam], ostrzę sobie akurat podręczny tasak kuchenny na osełce. Wystarczająco ostry? Nieeee, jeszcze mu brakuje... 

Nagle zgrzyt klucza w zamku i Pan Mąż z impetem i pieśnią na ustach wkracza w domowe pielesze. Jakoś jednak go tak nagle wryło w drzwiach do kuchni. Tasak wdzięcznie błyska w słońcu i moich rękach. 

- To o której do mnie dziś dzwoniłeś? - pytam delikatnie.

- ... Za wcześnie?... - ostrożnie wypowiada się Pan Mąż.

- Jutro mój ostatni dzień urlopu - oznajmiam nieśpiesznie. - To o której do mnie wtedy zadzwonisz? - kontynuuję temat ewentualnej porannej pobudki, polerując z pietyzmem naostrzony tasak przy pomocy ściereczki kuchennej.

- ... W ogóle?... - jeszcze ostrożniej odpowiada Pan Mąż.

Trach!!! Tasak ląduje wbity w drewnianą deskę kuchenną niemalże do połowy.

- Słuszne podejście - chwalę łaskawie roztropnego małżonka. - Ale co my tu o krwawych jatkach dywagować będziemy, obiad gotowy, weź sztućce, ja zaniosę cannelloni na stół - rozporządzam zdecydowanie. W końcu owoc mojej kuchennej udręki najlepiej spożywać na ciepło. 

Cannelloni mięsne z brokułem i groszkiem [nieśmiałym takim] jak zwykle zrobiło furorę w porze obiadu :)

Składniki na 4 pokaźne porcje: 
MAKARON:

• 16 rurek makaronu cannelloni
• 1 łyżka oleju - do gotowania makaronu
  
• masło - do wysmarowania naczynia do zapiekania
  

FARSZ:

• 250g mielonego mięsa wieprzowego - choć tak naprawdę rodzaj mięsa zależy wyłącznie od fantazji kucharza: z kurczaka, z indyka, wieprzowe - do wyboru do koloru :)
• 1 puszka groszku tradycyjnego Bonduelle porcja na raz [212ml]
  
• 2 marchewki - małe
• 2 jaja - całe
• 1 brokuł - mały; korzeń do farszu, różyczki do zapieczenia z makaronem
• 1 łyżka sosu sojowego
• 1 łyżka sosu worcestershire
• kilka kropel tabasco
• 2-3 łyżki bułki tartej - można użyć zamiennie lub po połowie z kaszą manną
  
• przyprawy - u mnie 1/2 łyżeczki soli, 1/4 łyżeczki pieprzu, 1 łyżeczka przyprawy do mięsa mielonego

SOS BESZAMELOWY:

• 1/2 kostki masła [100g]
• 1/2 szkl. mąki pszennej
• 2 szkl. mleka
• 1 łyżeczka gałki muszkatołowej - płaska
• sól i pieprz czarny - do smaku

FARSZ:

Marchewkę oskrobać, umyć, pokroić w drobną kostkę. Groszek tradycyjny Bonduelle z puszki odcedzić z zalewy.

Brokuła umyć, podzielić na małe różyczki - w razie potrzeby poprzekrajać je na pół. Korzeń i grubsze łodyżki pokroić w drobną kostkę.  

W garnku o szerokim dnie - ze względu na wygodę późniejszego gotowania w nim makaronu - zagotować wodę ze szczyptą soli. Do bulgoczącego wrzątku wrzucić pokrojoną marchewkę i gotować dokładnie 1 minutę. Dorzucić kawałki korzenia brokuła - pozostawiając marchewkę w środku do dalszego zmiękczenia -  i gotować kolejną 1 minutę. Na końcu wrzucić różyczki brokuła i obgotowywać nie dłużej niż 1 minutę.

Różyczki wyłowić z garnka cedzakową łyżką na sito i natychmiast przepłukać zimna wodą - dla zachowania koloru. Następnie odcedzić resztę warzyw i odłożyć do wykorzystania później - uwaga! nie wylewać wody z garnka, przyda się do gotowania makaronu.

Do większej miski wrzucić surowe mięso mielone. Dołożyć obgotowaną marchewkę i korzeń brokuła. Dorzucić Groszek tradycyjny Bonduelle z puszki. Dosypać kaszę manny i bułkę tartą - łącznik i wypełniacz, ma na celu wchłaniać nadmiar wilgoci z farszu i trzymać jego konsystencję. Wbić całe jajko i doprawić przyprawami, sosem sojowym, sosem worcestershire i tabasco.

Wyrobić farsz ręką na jednolitą masę. 

 

MAKARON:

Ponownie doprowadzić do wrzenia wodę po gotowania brokuła. Dodać olej i na wrzątek wrzucać makaron. Obgotować go przez 1 min. - nie dłużej! 
Wyjąć łychą cedzakową i wyłożyć na lnianą ściereczkę kuchenną - w ten sposób rurki nie będą się sklejały.

SOS BESZAMELOWY:

Na patelni lub w większym rondlu rozpuścić na wolnym ogniu masło. Stopniowo dosypywać mąkę, cały czas mieszając trzepaczką, aby nie dopuścić do przypalenia i powstania grudek.

Zdjąć z gazu i dolać powoli mleko, nadal mieszając. Zagotować na wolnym ogniu, od czasu do czasu mieszając - pilnować, aby nie przypalić! Dodać gałkę muszkatołową i przyprawić pieprzem oraz solą. Wymieszać i chwilę pogotować do uzyskania pożądanej konsystencji sosu.

Sos powinien mieć fakturę dość rzadkiego budyniu i swobodnie się rozsmarowywać, ale nie rozpływać. W razie gdyby był za gęsty, można rozcieńczyć go mlekiem.

 

ZAPIEKANIE:

Naczynie kamionkowe do zapiekania - u mnie 4 małe sztuki, każde na 3-4 rurki - wysmarować masłem. Makaron napychać farszem - używam mini-łyżeczki.

Cannelloni układać w naczyniu, przekładając je różyczkami brokuła aby się nie sklejało podczas pieczenia. Zalać sosem, tak aby cały makaron był dokładnie przykryty.  

Naczynie przykryć od góry folią aluminiową i piec w nagrzanym do 200C piekarniku przez 20 min. Po tym czasie zdjąć folie i dopiekać kolejne 15-20 minut w zmniejszonej do 180C temperaturze - miękkość makaronu sprawdzać widelcem.
 

Cannelloni podawać na stół gorące. Choć równie dobrze smakuje odgrzewane dnia następnego w mikrofali :)