Smoothie truskawkowo-arbuzowe

Przyjemne orzeźwienie dla organizmu podczas słonecznego lata

Letnią porą z przyjemnością raczymy się świeżymi owocami, nie tylko po to aby aby skorzystać z dobrodziejstw sezonowych natury, ale także żeby przyjemnie i smacznie ochłodzić się przed panującym gorącem.

Wszelkie koktajle, lemoniady i smoothie owocowe królują w tym okresie na naszych stołach. Szklanica owocowego płynu, niczym legendarna woda życia, od razu poprawia humor i samopoczucie. A co najważniejsze, niesie ze sobą moc wartości odżywczych!

Perełką wśród letnich owoców jest niewątpliwie arbuz. Jak donoszą naukowcy, znajduje się w nim dwa razy więcej potasu, niż w bananach; zawiera cytrulinę zmniejszającą stany zapalne,oraz likopen będący silnym antyoksydantem. Dzięki temu napój przyrządzony z arbuza ma właściwości odmładzające i dostarcza ciału cennych witamin oraz takich pierwiastków, jak wapń i magnez. Interesujący jest fakt, że sok arbuzowy w 60 % składa się z witaminy C i posiada też odrobinę białka. Niewątpliwie warto korzystać z tego owocu, nie tylko w celu orzeźwienia organizmu.

Mając wszystko powyższe na uwadze, z przyjemnością sięgam letnią porą po smoothie arbuzowe z dodatkiem truskawek i cytryny. Na zdrowie! :)

Rześki koktajl popijałam w ramach weekendowej akcji Letnie orzeźwienie organizowanej na fejsbuku przez Ciasto na niedzielę. 

Składniki na 2-3 szklanki:

• 1/4 arbuza - małego
• 3 garście truskawek - mrożonych
• 2 łyżki soku z cytryny
• 1 szkl. wody niegazowanej - lub więcej, w zależności jak rozwodniony napój chcemy mieć
• 1-2 łyżeczki miodu - można zastąpić syropem z agawy, lub w ogóle pominąć

Sałatka owocowa z czekoladowym makaronem

Nie ma to jak #lubelloveinspiracje, #lubella i #lubellamini :)

Bardzo trafnie się złożyło, że akurat odwiedziła mnie koleżanka z dziecięciem w wieku małoletnim. Berbeć ciągle w pojedynczej liczbie lat się plasował, ale już był dawno poza wiekiem niemowlęcym. Akurat idealnie wpasował się w moje zapotrzebowania obiadowe. Albowiem do przygotowania popołudniowego posiłku go właśnie wykorzystałam :)

Już słyszę okrzyki oburzenia przeciw przymuszaniu niepełnoletniego do pracy. Ale czasami zapewnienie smarkatemu odpowiednio pracochłonnego zajęcia, to jedyny sposób na spokojne poplotkowanie z dawno niewidzianą koleżanką.

Tak więc obiad w tym dniu wyglądał następująco:

• Złapać w objęcia młodocianego chłopięcia, buszującego galopem po mieszkaniu (o żesz!);
• Nadepnąć mu metaforycznie na honor i wyrazić głębokie niedowierzanie, że w kuchni na co dzień matce asystuje;
• Łaskawie przyjąć gorliwą chęć pomocy;
• Wysłać młodzieńca do łazienki w celu dokładnego umycia rąk; 
• Sprawdzić efekty ablucji - ręce nadal brudne, jakby węgiel nimi przekopywał!
• Pogonić pacholęcie z powrotem do łazienki, tym razem z osobistą asystą rodzicielki;
• Wyjąć z lodówki wcześniej przygotowane komponenty planowanego obiadu;
• Oszołomić młodzieńca wyborem składników i odważnie złożyć menu w jego ręce - znaczy niech wybiera co chce, byle z tego makaron z owocami wyszedł!
• Postawić młodego na podeście przy stole nad pokaźną miską przeznaczoną do mieszania składników;
• Wyklarować dziecinie metodę przygotowywania obiadu; O metodzie "garściowej" tu  mówię oczywiście - znaczy co pędrak w garść złapie, to do miski ma wrzucić;
• Za pomocą smarkatego młodzieńca zaplanować menu obiadowe - znaczy na co chłopaczysko ma ochotę, z tego będzie składał się posiłek i basta!
• Pozostawić młodego na dłuższy czas w produktywnej zadumie nad detalicznym składem posiłku - akurat kawkę z koleżanką udało nam się przez ten czas wypić;
• Odwrócić na chwilę wzrok, spojrzeć ponownie, znaleźć miskę pełną makaronowo-owocowej dobroci;
• Rozdzielić posiłek na porcje i uzyskać kolejną chwilę spokoju, kiedy to młody z satysfakcją delektował się własnoręcznie przygotowanym obiadem;
• Pożegnać napuszonego z dumy urwisa oraz przyjemnie zrelaksowaną koleżankę i już myśleć nad menu na kolejną ich wizytę :)

Na detaliczny przegląd użytych składników oraz dogłębny wgląd w metodę przygotowywania posiłku, zapraszam poniżej.