Prowansalska zupa z soczewicy

Talerz gorącej zupy - idealnie ogrzewa podczas jesiennej słoty!

Czapka, szalik, rękawiczki, ubieranie na cebulkę. Nic nie dają! Nadal po każdym wyjściu na zewnątrz wracam zmarznięta, zasmarkana i zła. Jakoś przeraźliwie wrażliwa na pogodę się zrobiłam. Ciągle mi zimno i wiecznie z nosa cieknie. Może to cudownie długie lato mnie rozpieściło i szok termiczny przeżywam? A przecież to jeszcze nie są siarczyste mrozy. O raju, jak ja przetrwam zimę???

Pośród tej jesiennej słoty, jedyne co mnie ratuje i w dobrym humorze trzyma, to talerz gorącej zupy, jaką się raczę po powrocie do domu. Gar pożywnego płynu niemalże codziennie czeka w gotowości na kuchence, żeby poratować zziębnięte gardło i przeczyścić zapchany nos. To działa! Dodatkowo wielce pozytywnie wpływa na poprawę humoru, dobijanego jesiennymi warunkami za oknem :)

Patenty na zupne wspaniałości czerpię ostatnio głównie z książki Wydawnictwa M pt. Zdrowe zupy. Wydana pod dewizą: Zdrowe Zdrowie i opracowana przez autorów: Rebeccę Katzi Mat'a Edelson, książka ta dostępna jest w księgarni internetowej Klubu DPD. Zapraszam do podejrzenia mojej wcześniejszej recenzji.

Przepisy jakie już wykorzystałam to:

• Pikantna zupa z dyni z imbirem i kardamonem
• Śródziemnomorska zupa rybna
• Zupa "opróżnij lodówkę"

Teraz kolej na Prowansalską zupę z soczewicy. Jak piszą autorzy, zupa ta dowodzi, iż francuskie potrawy mogą być lekkie i nie zawierać śmietany. Supergwiazdą w tym przepisie jest soczewica! Idealnie nasyca, przy okazji dostarczając wysokiej ilości błonnika i pozostawia poczucie zjedzenia wspaniałego, treściwego posiłku. Warto też wspomnieć o szczodrym dodatku ziół prowansalskich, które dodają niesamowitego wprost aromatu.

Składniki na 6 porcji:

• 2 łyżki oliwy z oliwek
• 1 cebula - duża
• 2 marchewki - średnie
• 2 łodygi selera naciowego
• 2 ząbki czosnku
• 1 łyżka suszonych ziół prowansalskich - w oryginale było tylko 1 i 1/2 łyżeczki; ale co mi tam, lubię zioła prowansalskie :)
• 1/4 łyżeczki świeżo zmielonego czarnego pieprzu
• 3/4 łyżeczki soli - lub więcej, w zależności od smaku
• 4 pomidory - w oryginale była puszka krojonych pomidorów [450g], ale miałam akurat świeże
• 1 szkl. suszonej zielonej soczewicy
• 1,5l [6 szkl.] bulionu warzywnego lub mięsnego - ja dodałam akurat rosół jaki miałam zawekowany w słoiczkach
• 1 liść laurowy - duży
• sok z cytryny
• 3 szkl. szpinaku - mocno upakowane

W garnku na średnim ogniu rozgrzać oliwę. Dodać posiekaną w kosteczkę cebulę oraz szczyptę soli i smażyć do zeszklenia przez ok. 4 minuty.

Dołożyć pokrojone w średnią kostkę: marchewkę oraz seler naciowy, dosypać 1/2 łyżeczki soli i smażyć przez ok. 8 minut, aż warzywa będą miękkie i złotobrązowe. 

Dodać czosnek pokrojony w plasterki - nie cierpię używać praski do czosnku i przeważnie go drobno siekam lub kroję w cienkie plastry - i dosmażać jeszcze 30 sekund. Następnie dosypać zioła prowansalskie, 1/4 łyżeczki pieprzu i 1/4 łyżeczki soli.

Do garnka dorzucić pokrojone w średnią kostkę pomidory, suszoną soczewicę i liść laurowy. Zalać bulionem. Zwiększyć ogień do dużego i doprowadzić do wrzenia. Następnie zmniejszyć ogień do małego, przykryć garnek pokrywką i gotować, aż soczewica będzie miękka czyli ok. 25 minut.

Na koniec doprawić do smaku sokiem z cytryny i ewentualnie jeszcze solą i pieprzem.

I tu na chwilę odbiegnę od oryginalnego przepisu. W książce sugerowano rozłożenie szpinaku do talerzy i zalanie gorącą zupą. Ja jednak posiekany drobno szpinak wraz z łodyżkami dodałam do garnka i pogotowałam jeszcze 2 minuty.

Zupę podawać gorącą. Można ją przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku w lodówce do 3 dni lub w zamrażarce do 3 miesięcy.

>